Zero Years #2 / στην ουρά για ένα αύριο που δεν θα έρθει ποτέ
Κυπριακό: Πόσοι άγγελοι χωράνε σε ένα πλυντήριο;| IMF go home| «Αν δεν σας αρέσει η συνθήκη της Λωζάννης..»: Ελληνοτουρκικές υποθέσεις 1.01| Ο Χώρος, ο Καπιταλισμός και οι Μετανάστες (δηλ. Η εργασία) pt2.: αποθέματα, αποθήκες και «έξοδα φύλαξης»| Η ευρασιατική σκακιέρα δεν έχει βασιλιά, έχει όμως πολλούς παίκτες (σημειώσεις πάνω στον παγκόσμιο πόλεμο)| Ιστορίες από την ιστορία του Πανεπιστημίου: Τι μπορεί να μάθει κανείς σε μια περιπλάνηση στο Γκύζη;| Wiring the jungle 2| reports: this is not a coup, Το μισό Οτσαλάν| Tales of the jazz age| Δεν φταίει που είμαστε νεαροί και νεαροί, φταίει που εφτά χρόνια του βουλώνουμε| κ.α.
Σημεία διακίνησης: Στο κάτω περίπτερο της πλατείας εξαρχείων, στο Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χ. Τρικούπη 28/ Πάτρα, Ανατόπια, Κορίνθου 171/ Θεσσαλονίκη, στέκι στη Μόδη
++ μπορείτε να το βρείτε φυσικά και στα Αυτοδιαχεριζόμενα στέκια Αρχιτεκτονικής και Νομικής, στα τραπεζάκια των Διαρρηκτ(ρι)ών στην Πάντειο και στο ΕΜΠ (Πολυτεχνειούπολη) και στη Λέσχη Κατασκόπων του 21ου αιώνα
Παρακάτω μπορεί να διαβάσει καμία/κανείς απόσμασμα από το κείμενο του περιοδικού με τίτλο «Ο χώρος, ο καπιταλισμός και οι μετανάστ(ρι)ες (δηλαδή, η εργασία) pt2: αποθέματα, αποθήκες και «έξοδα φύλαξης»
Λέγαμε την προηγούμενη φορά ότι τα σύνορα, σαν κοινωνικές σχέσεις, σαν διαδικασίες και σαν εργασία, σαν παραγωγική διαχείριση των απαγορεύσεων και της άρσης τους, συνιστούν την ειδική πολιτική μέθοδο των αφεντικών για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας της εργατικής δύναμης, δηλαδή, της μετανάστευσης· πως η αδιάλειπτη παραγωγικότητά τους εντοπίζεται στην συστηματική παραγωγή της πολιτικής απαγόρευσης, της υποτίμησης, της φθοράς και της καταστροφής των μεταναστών και των μεταναστριών. Μιλώντας για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης/hotspots γράψαμε πως α) εκεί συσσωρεύονται ποσότητες εργατικής δύναμης που βρίσκονται εκτός της παραγωγής β) σε κατάσταση απαξίωσης γ) όπου εμφανίζεται η ανάγκη «επιδιόρθωσης» ενώ δ) η επιδιόρθωση και η φύλαξη είναι αντίστοιχα εργασία προνοιακών και μιλιταριστικών δομών, κοινωνικά όμοιων με αυτών που εμφανίζονται στα σύνορα και πως η συγκρότησή τους ενεργοποιεί κύκλους καπιταλιστικής αξιοποίησης και προσοδικών δικτύων. Θα επιστρέψουμε σε εκείνη την αφήγηση περί κυκλοφορίας των εμπορευμάτων κάνοντας μία αναφορά στις «αποθήκες», τα «αποθέματα» και τη «φύλαξη» τους. Χρωστάμε κάποιες εξηγήσεις και κάποιες προσθήκες. Με έναν περίεργο τρόπο θα μας βοηθήσουν.
The costs of circulation
Rewind
Η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα, αλλά είναι ένα ιδιόμορφο εμπόρευμα γιατί: α) είναι αδιαχώριστα ενσωματωμένη στο ζωντανό φορέα της, β) δεν αγοράζεται, «ενοικιάζεται» γ) η αξία χρήσης της είναι η ίδια πηγή αξίας δ) η αξία της είναι η αξία της αναπαραγωγής του αλλά αυτή η τελευταία δεν είναι σταθερή, είναι ιστορικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά προσδιορισμένη ε) η αναπαραγωγή της δεν σημαίνει αναγκαστικά την αναπαραγωγή του φορέα της ζ) αυτή η ίδια είναι εμπορεύμα, ο φορέας της δεν είναι, συνεπώς αυτός είναι ένα πλάσμα που ξεφεύγει από την καπιταλιστική ορθολογικότητα, η οποία τον ανέχεται και τον διαχειρίζεται, ώστε αυτή του η ανορθολογικότητα, η αμφιθυμία και, τελικά, η ικανότητα του να αρνηθεί την εργασία, να μη την «παρενοχλεί» ή/και να καθίσταται παραγωγική. Τμήματα της εργατικής δύναμης κυκλοφορούν με τις ακριβώς αντίθετες προϋποθέσεις που κυκλοφορούν τα άλλα εμπορεύματα. Δηλαδή: όχι έγκαιρα και ακέραια, αλλά κυκλικά και με όρους φθοράς ή και υπολογισμένης καταστροφής, με σκοπό την υποτίμηση και την πολιτική απαγόρευση των ζωντανών όντων που μετακινούνται. Αυτή η μέθοδος συναρτάται προς τον δεδομένο ή υπό σχεδιασμό καταμερισμό εργασίας που τους αφορά. Τελεία.
Έξοδα φύλαξης
Την προηγούμενη φορά κάναμε διάφορα λάθη συγχέοντας την έννοια της μεταφοράς με την έννοια της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων. Μας υπενθύμισαν ότι η μεταφορά είναι φάση της κυκλοφορίας, όπως και η αποθήκευση ή ο σχηματισμός αποθεμάτων και μας παρέμπεψαν στον δεύτερο τόμο του Κεφαλαίου, στο κεφάλαιο «τα έξοδα κυκλοφορίας». Τώρα το πρόβλημά μας είναι κλασσικά διπλό: αφενός να καταλάβουμε τι λέει ο Μαρξ και αφετέρου να καταλάβουμε πώς μπορεί να μας φανεί χρήσιμο. Αφού διαβάσαμε το έκτο κεφάλαιο του πρώτου μέρους, «έξοδα κυκλοφορίας» τρεις φορές καταλάβαμε κουτσά-στραβά τα παρακάτω. Ανοίγουμε τον τόμο, προσπερνάμε τα καθαρά έξοδα κυκλοφορίας και φτάνουμε στα «έξοδα φύλαξης». Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωπες με την έννοια του αποθέματος στη γενική του μορφή: για όσο καιρό ένα εμπόρευμα βρίσκεται μετέωρο μεταξύ της διαδικασίας παραγωγής από την οποία βγαίνει και της διαδικασίας κατανάλωσης στην οποία θα εισέλθει, αποτελεί εμπορευματικό απόθεμα. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκουμε και το πρώτο ενδιαφέρον (για εμάς) απόσπασμα:
Για να μπορεί το εμπορευματικό κεφάλαιο να παραμένει σαν εμπορευματικό απόθεμα στην αγορά, απαιτείται να υπάρχουν κτίρια, μαγαζιά, ντεπό, αποθήκες εμπορευμάτων, δηλ. απαιτείται δαπάνη σταθερού κεφαλαίου · επιπλέον απαιτείται πληρωμή εργατικών δυνάμεων για την αποθήκευση των εμπορευμάτων στις αποθήκες τους. Χώρια απ’ αυτό, τα εμπορεύματα χαλούν και είναι εκτεθειμένα στη φθοροποιό επίδραση των στοιχείων της φύσης. Για την προστασία τους από αυτή, χρειάζεται να δαπανηθεί συμπληρωματικό κεφάλαιο, εν μέρει σε μέσα εργασίας, με αντικειμενοποιημένη μορφή, εν μέρει σε εργατική δύναμη.
Τι σημειώνεται εδώ, καθώς ο Μαρξ αναρωτιέται αν τα έξοδα φύλαξης είναι παραγωγικά ή όχι; Η εργασία φύλαξης, λέει, δεν προσθέτει αξίες χρήσεις, μόναδική της αποστολή είναι να διατηρήσει την υφιστάμενη αξία χρήσης του εμπορεύματος, που εμφανίζεται στην αποθεματική του μορφή. Η διαφορά των καθαρών εξόδων κυκλοφορίας (αγορά και πώληση, εμπόριο, λογιστική) και των εξόδων αποθήκευσης εντοπίζεται στο ότι «το αντικείμενο τους δεν είναι η μεταμόρφωση της αξίας, αλλά η διατήρηση της αξίας που υπάρχει στο εμπόρευμα σαν προϊόν, η ίδια η αξία χρήσης». Αν οι όροι της αποθήκευσης προκαλούν ανατίμηση του εμπορεύματος αυτό οφείλεται στην δαπάνη κεφαλαίου που απαιτούν τα έξοδα φύλαξης. Και από την άλλη, η ακύρωσης της αποθήκευσης ή η καταστροφή της αποθήκης ή η φθορά των εμπορευμάτων προκαλούν σχετική ή απόλυτη ματαίωση της αξίας χρήσης και άρα απαξίωση και υποτίμηση.
[…]
η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Zero Years
