Περί αυτοκτονίας Το «απονενοημένο διάβημα» και οι βιο-πολιτικές νοηματοδοτήσεις του

Εάν ο κυρίαρχος λόγος στην Αρχαιότητα θεωρούσε την αυτοκτονία "προνόμιο" των λίγων (των φιλοσόφων και των αριστοκρατών) και όνειδος των πολλών, εάν ο κυρίαρχος λόγος από τον Μεσαίωνα και μέχρι τη νεωτερικότητα θεωρούσε την αυτοκτονία ασύγγνωστο "αμάρτημα", σήμερα ο κυρίαρχος λόγος θεωρεί την αυτοκτονία "ασθένεια" και την ασθένεια τη μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για (ιατρικώς υποβοηθούμενη) αυτοκτονία. Αυτό το βιοπολιτικό παράδοξο δεν μπορεί όχι μόνο να επιλυθεί, αλλά ούτε καν να κατανοηθεί, εάν δεν ιστορικοποιηθεί... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Γιατί (τώρα) ένα βιβλίο για την αυτοκτονία;
- Η αυτοκτονία ως (δια)χρονικό ερώτημα
Η αυτοκτονία ως πράξη εντιμότητας και ως πρακτική της επιμέλειας εαυτού
Η αυτοκτονία στο επίκεντρο του θεολογικού λόγου ως πράξη δαιμονική και αμαρτία
Η αυτοκτονία στον δρόμο της εκκοσμίκευσης
Οι απαρχές της (ψυχ)ιατρικής διαχείρισης της ζωής και του θανάτου
- Η επιστημολογική διαχείριση της αυτοκτονίας: η ανάδυση της Κοινωνιολογίας
Η εγγραφή της αυτοκτονίας στο πεδίο του αστυνομικού λόγου περί πληθυσμού ως το επιστημολογικό a priori της κοινωνιολογίας: η αστυνομία στα ίχνη του συμπτώματος
Από την επιστήμη της αστυνομίας στην κριτική του φιλελευθερισμού εντός των βιοπολιτικών κοινωνιών
Η κοινωνιολογική διαχείριση της αυτοκτονίας: η πρόληψη ως θεραπεία δια «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν»
ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ Ι: Fantaisie-lmpromptu. Η ψυχ-ανάλυση της αυτοκτονίας: μία ρωγμή στην επιστημονική συνείδηση;
- Ο ψυχιατρικός λόγος στον 20ό αιώνα και η κατασκευή του «αυτοκτονικού υποκειμένου»
Ενώπιον της ψυχιατρικοποίησης των ανθρώπινων συναισθημάτων και συμπεριφορών: το DSM-5 και η αυτοκτονία ως «διαταραχή»
«Προλαμβάνοντας» την αυτοκτονική συμπεριφορά, «θεραπεύοντας» το αυτοκτονικό υποκείμενο
ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ II: Marche funebre. Νεωτερικά υποκείμενα και βιοπολιτικές κοινωνίες σε κρίση: η αυτοκτονία ως μορφή αντίστασης και διέξοδος ελευθερίας;
- Ευθανασία και βιοπολιτική: ένα ιατρικό και πολιτικό παράδοξο;
Αυτοκτονία και ιατρική ορθολογικότητα: η ευθανασία ως «πράξη εξαίρεσης»;
Νομιμοποιώντας την ευθανασία στον δυτικό κόσμο
Από την πρόληψη και την καταδίκη του απονενοημένου διαβήματος στη νομιμοποίηση της ευθανασίας: ένα βιο-πολιτικό παράδοξο;
ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Βιβλιογραφία