...Για το μικρό παιδί οι γονείς αποτελούν... την μοναδική εξουσία και την πηγή κάθε πίστης. Το να γίνει όμοιο με αυτούς, με τον γονέα δηλαδή του ιδίου φύλου, να γίνει μεγάλο όπως ο πατέρας και η μητέρα, είναι στην παιδική αυτή ηλικία η πιο έντονη επιθυμία, η οποία έχει τις μεγαλύτερες συνέπειες. Ωστόσο, με την πρόοδο της νοητικής ανάπτυξης, δεν μπορεί να αποφευχθεί το γεγονός ότι το παιδί μαθαίνει σταδιακά να γνωρίζει τις κατηγορίες στις οποίες ανήκουν οι γονείς του. Μαθαίνει να γνωρίζει και άλλους γονείς, τους συγκρίνει με τους δικούς του και κατακτά έτσι το δικαίωμα να αμφιβάλλει για τον μη συγκρίσιμο και μοναδικό χαρακτήρα τον οποίον τους είχε προσδώσει (στο παρελθόν). Μικρά γεγονότα στην ζωή του παιδιού, τα οποία του προκαλούν μία διάθεση έλλειψης ικανοποίησης, του δίνουν την αφορμή να αρχίσει να ασκεί κριτική στους γονείς του και να χρησιμοποιήσει την ήδη κεκτημένη γνώση -ότι δηλαδή οι άλλοι γονείς είναι από μερικές απόψεις προτιμώτεροι- κατά την διαμόρφωση της στάσης του ενάντια στους γονείς του... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Το οικογενειακό μυθιστόρημα των νευρωτικών
Περί της ψυχολογίας του γυμνασιόπαιδος
Συμβολή στην συζήτηση για την αυτοκτονία
Πρόλογος στο βιβλίο "Εγκαταλελειμμένη νεολαία" του Αυγούστου Άιχορν
Η θέση του Φρόυντ σχετικά με το συνέδριο για το δίκαιο του γάμου
Δύο παιδικά ψέμματα
Συνειρμός σκέψεων ενός τετράχρονου παιδιού
Η λεπτότητα μιας παραπραξίας
151η επιστολή στον Βίλχελμ Φλης
Επίμετρο
Serge Cottet
Ο Φρόυντ αναλυόμενος
Νίκου Παπαχριστόπουλου
Το Όνομα-του-Γονέα
