Οι Σιωπές των Κραυγαλέων

Ασήμαντοι άνθρωποι έρχονται και μου δίνουν το χέρι/ κι εγώ τους λέω:/ ξεράστε τον φόβο του θανάτου/ κι αυτοί μου λεν.../ Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ./ Ο Χριστός, ο Τσε, ο Γκάντι./ Αυτοί είναι αίματα και τοκετοί./ Έζησαν παντού και δεν έζησαν ποτέ.../ Είναι οι σιωπές των κραυγαλέων που πάντα μέσα μου ηχούν/ και μου θυμίζουν κάθε κατώφλι που ποτέ δεν διάβηκα./ Είμαι στην Ελλάδα κι είμαι στην Αμερική,/ είμαι στην Ευρώπη κι είμαι στην Αφρική./ Είμαι παντού.../ Οι σιωπές των κραυγαλέων είναι πρόστυχα συνθήματα σε αδειανά κρεβάτια, στην οδό Κλεισούρας, στου Προμηθέα Δεσμώτη, στην οδό Ελευθερίας. Είναι κραυγές που σωπαίνουν./ Μισισιπής, Πειραιάς, Άπω Ανατολή,/ είναι παντού...κι είναι και μέσα κι έξω κι εδώ κι εκεί... / κι όπου ο ουρανός κι όπου η γη.