«...Κλοπή υφίσταται μόνο εκεί που υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο μπάτσος με συνέλαβε εν ονόματι του νόμου, εγώ τον μαχαίρωσα εν ονόματι της ελευθερίας. Όταν η κοινωνία σού αρνείται το δικαίωμα να υπάρχεις, πρέπει να το πάρεις μόνος σου".
Κλεμάν Ντιβάλ
Την άνοιξη του 1995, ο "δαίμων του τυπογραφείου" είχε κυκλοφορήσει μια μικρή μπροσούρα με τίτλο "Ο Μαριούς Ζακόμπ και οι γάλλοι ιλεγγαλιστές". Ο παλλόμενος λόγος του Ζακόμπ ήταν τότε το πρώτο έναυσμα και τώρα μας καλεί ξανά να διηγηθούμε μια ιστορία...
"...μια ιστορία που μιλά για έναν κλέφτη. Έναν κλέφτη με ψευδαισθήσεις για ισότητα. Έναν αναρχικό και τα όνειρά του. Με μια διαφορά όμως: αυτός ο άντρας, μαζί με τους συντρόφους του, όντως άνοιξαν τα χρηματοκιβώτια των πλουσίων. Και με αυτό το απλό γεγονός έδειξαν ότι μια επίθεση στον πλούτο - έστω και μερική - είναι εφικτή. [...]
1/10/1901: ο Marius Jacob με δύο ιλεγγαλίστες συντρόφους του διαρρηγνύουν κοσμηματοπωλείο στην οδό Quincampoix. Η διάρρηξη γίνεται Κυριακή μεσημέρι με τη μέθοδο του ριφιφί. Λεία τους, κοσμήματα 135.000 φράγκων: « ...αν στράφηκα στις ληστείες, δεν το έκανα απλά για το κέρδος. Ήταν ζήτημα αρχής, ήταν ζήτημα δίκιου. Προτίμησα να διατηρήσω την ελευθερία μου, την ανεξαρτησία μου, την αξιοπρέπειά μου ως άνθρωπος, παρά να γίνω δημιουργός του πλούτου του αφεντικού μου. Για να το πω ξεκάθαρα, χωρίς ευφημισμούς: Προτίμησα να κλέβω, παρά να με κλέβουν.» (Από την έκδοση)
