Αυτό που ζούμε είναι αυτό που αισθανόμαστε; Κι αυτό που αισθανόμαστε είναι αυτό που κατανοούμε; Ποια είναι η σχέση του Πλατωνικού "Μύθου του Σπηλαίου" με την Εγελιανή "Πονηρία του Λόγου", την "Camera Obscura" του Μαρξ, την "Πατρίδα των χρωματοδοχείων" του Νίτσε και το "κοινωνικό φαντασιακό" του Καστοριάδη; Πού τέμνονται, πού αλληλοτροφοδοτούνται και πού αλληλοανατρέπονται αυτές οι θεωρητικές κατασκευές που έχουν απασχολήσει τις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες από την εποχή της κλασικής αρχαιότητας μέχρι τις μέρες μας; Στα δύο πρώτα δοκίμια Είναι και Φαίνεσθαι" και "Ο κόσμος των σημασιών", γίνεται προσπάθεια αφενός να διερευνηθούν τυχόν απαντήσεις γύρω από την ύπαρξη ή όχι μιας και μοναδικής αλήθειας για κάθε τι που αντιλαμβανόμαστε πώς συμβαίνει ή πού συμβαίνει δίχως να το αντιλαμβανόμαστε και αφετέρου να αποκαλυφθεί το πέπλο των φαντασιακών σημασιών που σκεπάζει τους ουρανούς της ανθρώπινης κοινωνίας αποκρύβοντας την πραγματική -εάν μπορεί να μιλήσει κανείς για τέτοια- εικόνα του κόσμου.
Στο τρίτο δοκίμιο "Αυτονομία και Θέσμιση", μέσα από τη σύγκρουση της συνείδησης με το ασυνείδητο, περιγράφεται η απελπισμένη προσπάθεια του ανθρώπου να καθυποτάξει τον εαυτό του και της κοινωνίας να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς με την "ετερονομία" της. Απ' όπου και το θεμελιώδες ερώτημα γύρω από τις δυνατότητες ύπαρξης αυτόνομων θεσμών και κατ' επέκταση αυτόνομων κοινωνιών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Είναι και φαίνεσθαι
Ο κοσμος των σημασιών
Αυτονομία και θέσμιση
