Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, ένας διανοούμενος -μάλλον- πενηντάρης, που φέρνει κάπως στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ζει μόνος. Και φοβάται πολύ ότι εάν τυχόν πεθάνει πριν την ώρα του -γιατί ποτέ δεν ξέρεις-, κανείς δεν θα το(ν) ανακαλύψει. Μια ωραία πρωία λοιπόν βγάζει την πόρτα του σπιτιού και πάει και την πετάει στα σκουπίδια. Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο, αφενός, ότι εάν πεθάνει πριν την ώρα του, η οσμή θα γίνει πολύ γρηγορότερα αντιληπτή. Αλλά και, αφετέρου, γιατί ο άνθρωπος της ιστορίας μας είναι εξαιρετικά περίεργος για το «πόσους ακριβώς κλέφτες μπορεί να ερεθίσει.» ένα σπίτι ορθάνοιχτο, ένα σπίτι without the Door. Και για να είμαστε ειλικρινείς, καμία απολύτως σημασία δεν έχει αν όλα όσα συμβαίνουν μετά είναι εντός ή εκτός πραγματικότητας. Σημασία έχει ότι έχουν μια τρομακτική σημασία... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
- Ελάχιστα λόγια για την εξωτερική εμφάνιση και με αφορμή την εξωτερική εμφάνιση τον ανθρώπου της ιστορίας μας
- ΠΡΟΛΟΓΟΣ
- 1
- 2
- ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ
- 3/1
- 4/2
- 5/3
- 6/4
- 7/5
- 8/6
- 9/7
- 10/8
- Το σχέδιο ή ένα κεφάλαιο χωρίς αρίθμηση
- 11/9
- 12/10
- 13/11
- Ένα πολύ αγαπημένο κεφάλαιο που σπάει για λιγάκι την κανονική αφήγηση αλλά κάτι τέτοιο δεν πειράζει καθόλου
- 14/12
- Επιστροφή στην κανονική αφήγηση
- 15/13
- 16/14
- 17/15
- 18/16
- 19/17
- Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
- ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ
- 20/1
- 21/2
- 22/3
- 23/4
- 24/5
- 25/6
- 26/7
- 27/8
- 28/9
- 29/10
- 30/11
- 31/12
- 32/13
- 33/14
- 34/15
- Ένα πολύ λυπητερό κεφάλαιο
- ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑΤΩΝ
- ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
- ΕΠΙΜΕΤΡΟ
- Ή κάτι ελάχιστα πράγματα που ακούστηκαν μετά την εξαφάνιση τον Κλεό
