Η Ουλρίκε άκουγε τον Μπάαντερ με μεγάλο θαυμασμό. Αυτός ο νέος άνδρας είχε οικοδομήσει την επαναστατική του ταυτότητα με στερήσεις, με αυτομόρφωση, με πείσμα. Ό,τι δεν είχε σε αστική παιδεία, το διέθετε σε ταξικό ένστικτο. Το ταξικό ένστικτο! Κάτι που είχαν στερηθεί τόσοι και τόσοι ηγέτες της νόμιμης Αριστεράς. Ακόμη και της εξωκοινοβουλευτικής. Είχαν αναγάγει τη νομιμότητα στη λυδία λίθο της πολιτικής τους. Αγκάλιαζαν τη μη βία, επαινώντας στην πραγματικότητα το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Και όταν μιλούσαν για επαναστατική βία, το έκαναν στην πραγματικότητα για να την ξορκίσουν σ' ένα απροσδιόριστο μέλλον, όταν θα "ξυπνούσαν οι μάζες". Τότε όμως θα ήταν πλέον αργά. Οι εχθροί θα τις περίμεναν πάνοπλοι, θα τις σφάγιαζαν. Όπως παντού και πάντοτε.
Αυτή όμως η συμφωνία με τον Μπάαντερ, με την ομάδα, δεν καθαγίαζε κάθε μορφή πολιτικής βίας. Εδώ άνοιγε ένας άλλος διάλογος, όχι όμως με τους απολογητές του κράτους αλλά ανάμεσα στους επαναστάτες...
Η Ουλρίκε τον είχε ήδη ανοίξει με σιγανή φωνή μέσα της:
«Ναι, το κίνημα έχει το δικαίωμα να χτυπά τους αντιδραστικούς. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να τρώει από τις σάρκες του. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα στο όνομα του κινήματος να σπιλώνει αγωνιστές. Να ξαναστήνει μικρές Δίκες της Μόσχας. Νισάφι πια με το μικροσταλινισμό και με τη μικροφυσική της εξουσίας, τόσο στις μικρές ομάδες της νόμιμης Αριστεράς όσο και στις παράνομες. Με τις μικροηγεσίες, με το πάθος τους για εξουσία, με την παρανοϊκή τους θεώρηση. Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου σύντροφοι. Ήδη το επιτελείο της επανάστασης είναι αλλού. Το αίμα του δικού μας αγώνα δεν πρέπει να σαπίσει. Πρέπει να μεταγγισθεί στις φλέβες του νέου οργανισμού. Αυτού που παλεύει στις καταλήψεις σπιτιών, στις απεργίες, στο Γκρόντε και στο Μπρόκντορφ». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Coup d'Etat
- Συζήτηση για τον "Αποκλεισμό των Συνηγόρων"
- Η Ομάδα των Διαφωνούντων
- Μια Συνεδρίαση του Προεδρείου του SPD
- Ένα Όνειρο του Βίλι Μπραντ
- Πόλεμος κατά του Ένοπλου Υπαρξισμού. Προετοιμασία της Δίκης του Σταμχάιμ
- Σημεία Επαφής. Γιοχάνες Ανιόλι: Ο Πρώτος Αφηγητής
- Αμφιβολίες. Χανς Γιόαχιμ Κλάιν: Ο Δεύτερος Αφηγητής
- Μια Πόρτα Κλείνει. Περισυλλογή. Όσκαρ Λαφοντέν και Χέλμουτ Σμιτ
- Επίθεση στο Ζααρμπρίκεν. Η Τελευταία Ώρα της Νύχτας είναι η Σκοτεινότερη
- Ο Αντίκτυπος του Ζααρμπρίκεν
- Προβληματισμοί του Χέρολντ
- Πρίντσινγκ ή περί της Ουδετερότητας της Δικαστικής Εξουσίας
- Ραντεβού στη Γενεύη
- (Χορστ Χέρολντ - Ντάλα Κιέζα)
- "Προκλητική Στάση των Ηγετών της Μπάαντερ-Μάινχοφ!"
- (Από ένα Δελτίο Ειδήσεων της ZDF)
- Χορστ Χέρολντ και Όσκαρ Λαφοντέν - Εκπλήξεις
- Μια Γιάφκα στο Όσναμπρικ: Έρωτας και Θάνατος
- Η Διακήρυξη της RAF στο Σταμχάιμ
- Η Ομάδα των "Διαφωνούντων": Το Πέρασμα στην Πράξη
- Χανς Γιόαχιμ Κλάιν: Το Σουλατσάρισμα ενός Πλάνητα χωρίς Οικογένεια
- Χανς Γιόαχιμ Κλάιν και Πέτερ Μπρίκνερ
- (Από την πλευρά του Χανς)
- Χανς Γιόαχιμ Κλάιν και Πέτερ Μπρίκνερ
- (Από την πλευρά του Πέτερ)
- Χορστ Χέρολντ και "Κάρλος, το Τσακάλι"
- Αντρέας Μπάαντερ και Ζαν Πολ Σαρτρ: Μιλώντας για το Ένοπλο και την Προλεταριακή Αριστερά
- "Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο": Μια αισιόδοξη φαντασία του Όσκαρ για την "άλλη Ευρώπη"
- Πέτερ Μπρίκνερ, Γιόσκα Φίσερ και Χάινριχ Μπελ: το Συμβούλιο των Νόμιμων Αριστερών
- Τζον Σμιθ, Φρανκ Κίτσον και Χένρι Κίσινγκερ: Πρόγευμα στο State Department
- "Αμνηστία για τη Μάινχοφ": Μια Παρέμβαση του Χάινριχ Μπελ
- Ουλρίκε Μάινχοφ: Ξανά για το Αντάρτικο Πόλεων ή το Βιετνάμ Τελείωσε, Ζήτω το Κίνημα
- Ένα Τηλεφώνημα του Χορστ Χέρολντ στον Όσκαρ Λαφοντέν. Ο Μπραντ και η Ευρώπη
- Η Διπλή Παρανομία του Χανς Γιόαχιμ Κλάιν
- "Θα Εγγυηθώ την Ελευθερία σου!"
- Μπαίνοντας στο Διάδρομο 1, Μια Ανάμνηση του Χανς Γιόαχιμ Κλάιν
