Αυτή η μελέτη περί της καταγωγής και του σκοπού της ηθικής, ήταν προϊόν μιας ευτράπελης κατάστασης. Κάποιοι Άγγλοι αναρχικοί, μέσα στο ιδεολογικό τους κομφούζιο, θεωρούσαν απολύτως θεμιτό να ψωνίζουν από το κατάστημα ενός αναρχικού χωρίς να πληρώνουν, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν σύμφωνο με την αρχή <<Στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του>>. Όταν ο Κροπότκιν το πληροφορήθηκε, αγανάκτησε και οχι μόνον καταδίκασε τέτοιες απόψεις, αλλά και έγραψε το παρόν έργο. Αυτό που ονομάζουμε <<ηθικές ιδέες>>, λέει, δεν είναι παρά προϊόν πρωτόγονων προκαταλήψεων - νόμος, θρησκεία, εξουσία - και χρησιμεύει στην άρχουσα τάξη για να προστατεύει τα συμφέροντά της. Το αληθινό ηθικό αίσθημα είναι ενστικτώδες και εγγενές στην ομαδική ζωή. Η αλληλοβοήθεια είναι προϋπόθεση μιας επιτυχούς κοινωνικής διαβίωσης. Επομένως, η βάση της αληθινής ηθικής είναι ο παλιός, καλός, χρυσός κανόνας: <<Κάνε στους άλλους ό,τι θα ήθελες να κάνουν εκείνοι σε σένα υπό τις ίδιες περιστάσεις>>. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
