ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ, Απρίλης 2013
Και αν μας λείπουν, δεν είναι επειδή έτσι το θέλησε η τύχη ή τα καμώματα ενός πληγωμένου Θεού. Μας λείπουν γιατί τόλμησαν να προτείνουν μια ζωή καλύτερη από την αγελαία. Μας λείπουν γιατί είπαν πως ψωμί θα υπάρξει ή για όλους ή για κανέναν. Μας λείπουν γιατί άναψαν ένα φως μες στο σκοτάδι- έντονο ή χλωμό δεν έχει σημασία- γιατί η λάμψη του μας οδηγεί. Μας λείπουν γιατί στο μισοσκότεινο δωμάτιο ζύγωσαν το κρεβάτι του παιδιού, το χάιδεψαν, άφησαν στο μέτωπο του το αστεράκι του ήσυχου ύπνου κι όταν βγήκαν από εκεί και πέρασαν στη δράση, το έκαναν ξέροντας πόσα πολλά είχαν να χάσουν και το έκαναν με την αποφασιστiκότητα αυτού που ξέρει πως έχει δίκιο.
Όταν τους έπιασαν, όταν άρχισαν να μας λείπουν, οι μάρτυρες που δεν είχαν δει τίποτα ψιθύρισαν: "κάτι θα' χουν κάνει για να τους πιάσουν έτσι", κι είχαν δίκιο, γιατί δεν κάναν απλώς κάτι, αλλά πολλά: ονειρεύτηκαν πως μπορεί να ζήσει κανείς όρθιος, ονειρεύτηκαν πως η μοίρα του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι πάντα κάτεργο, ονειρεύτηκαν πως μπορούν να γίνουν ευτυχισμένοι όλοι οι άνθρωποι. ονειρεύτηκαν να θεσπίσουν έναν δίκαιο νόμο, μπροστά στον οποίο θα είμαστε όλοι ίσοι. Και τόλμησαν να θελήσουν να πραγματώσουν τα όνειρα τους, γιατί αυτοί που μας λείπουν χωρίς τυμπανοκρουσίες ή ματαιοδοξίες, άγγιξαν την υπέρτατη διάσταση στην οποία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Και γι' αυτό ακριβώς μας λείπουν: Γιατί ήταν επαναστάτες...
Luis Sepulveda
