"Τι ήταν λοιπόν η Οργισμένη Ταξιαρχία;
Θα παρομοίαζα τον ρόλο της με αυτόν του Χορού στο αρχαιοελληνικό δράμα. Ο Χορός έπαιζε τον ρόλο ενός ιδεατού Κοινού, αφοσιωμένου στα συμφέροντα του "πολιτικού σώματος". Ο Χορός ήταν ουσιώδες μέρος του δράματος: παρακολουθούσε τα γεγονότα να ξετυλίγονται, παρέμβαινε σε κρίσιμα σημεία της δράσης, κάποιες φορές για να προειδοποιήσει, κάποιες να παροτρύνει και, περιστασιακά, να παρέμβει με την αρμόζουσα δραματική χειρονομία ή πράξη.
Ή ίσως η Οργισμένη Ταξιαρχία να ήταν σαν τους υπηρέτες που είχαν κάποιοι ρωμαίοι αυτοκράτορες για να ψιθυρίζουν στο αυτί τους κατά το απόγειο της ισχύος τους: "Να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και θα πεθάνεις". Μόνο που οι τύποι και οι τύπισσες της Οργισμένης Ταξιαρχίας δεν ήταν υπηρέτες κανενός στο να ελέγχουν τη μέθη της εξουσίας.
Τότε ήταν τα τέλη των 60's, τώρα είναι 2009, ένας προφανώς διαφορετικός κόσμος. Η ιστορία έχει όμως τη συνήθεια να επαναλαμβάνεται. Η δυναμική της κατάκτησης και διατήρησης της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής εξουσίας πάντα θα οδηγεί στην αδικία, στη δυσαρέσκεια.
Και στην εξέγερση." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
