"Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ' ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ' αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια.
Τόσο ψύχρα Αύγουστο μήνα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αχ-βαχ, -είμαι στο αχ-βαχ: βρίσκομαι σε περίοδο γκίνιας και απελπισίας. Από τις ηχομιμητικές λέξεις του θρήνου, του μοιρολογιού. Λεξικό της Πιάτσας, Ζάχος
Δεν είναι παρά μια συλλογή μικρών ιστοριών και σημειώσεων σχετικά με τη φυλακή. Όλες εκτός από την τελευταία έχουν δημοσιευθεί ξανά. Αυτές του πρώτου μέρους στο μπλογκ "Υστερόγραφα" από τον Οκτώβρη του 2012 μέχρι τον Μάιο του 2013. Αυτές του δεύτερου μέρους στο 13ο τεύχος (Καλοκαίρι- Φθινόπωρο 2015) του περιοδικού Τεφλόν. Και αυτές του τρίτου μέρους, στο Φέισμπουκ από τον Ιούνιο του 2016 μέχρι τον Ιούνιο του 2017. (Από σημείωση των εκδόσεων Red n' Noir στην σελίδα τους στο facebook)
