ΟΙ ARDITI DEL POPOLO ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ δοκίμιο πάνω στη διαστρέβλωση της ιστορίας τους απο το Σ.Ε.Κ
[...]Για το Σ.Ε.Κ (και τους περισσότερους Μαρξιστές) ο αναρχισμός απορρίπτεται ως «ατομικισμός» ή «μικροαστικός» και ως τέτοιος, ενάντια στον συλλογικό αγώνα της εργατικής τάξης και την οργάνωση και αποφεύγει την ανάγκη να οργανωθεί για να διαδώσει ριζοσπαστικές ιδέες. Καθώς ο αναρχισμός δεν είναι αυτό το πράγμα, το Σ.Ε.Κ παρακάμπτει αυτό το πραγματικό γεγονός διαιρώντας τους αναρχικούς στα δύο. Υπάρχουν οι «αναρχικοί» και ακολουθούν πολλές από τις ιδέες του Προυντόν και του Μπακούνιν (μερικές φορές αναφέρεται και ο Κροπότκιν) και υπάρχουν και οι «συνδικαλιστές». Το Σ.Ε.Κ τείνει να υπονοεί ότι οι τελευταίοι είναι μισό-μαρξιστές καθώς, εμφανώς, δεν απορρίπτουν το συλλογικό αγώνα της εργατικής τάξης και την οργάνωση. Αλλά οι συνδικαλιστές καταδικάζονται, επειδή απορρίπτουν την «πολιτική», τον «πολιτικό αγώνα» και το πιο σημαντικό το «πολιτικό κόμμα». Το πρόβλημα με την άποψη του Σ.Ε.Κ για τον αναρχισμό είναι ότι είναι εξωπραγματική. Δε χρειάζεται να πούμε, οι αναρχικοί δεν απορρίπτουν το συλλογικό αγώνα της εργατικής τάξης και την οργάνωση και οι συνδικαλιστές επίσης ακολουθούν πολλές από τις ιδέες του Προυντόν, του Μπακούνιν και του Κροπότκιν. Παρομοίως, αναρχικοί και πολλοί συνδικαλιστές τείνουν να ευνοούν την οργάνωση σε ομάδες και ομοσπονδίες για να διαδώσουν τις ιδέες τους στον ταξικό αγώνα. Ως τέτοια η άποψη του Σ.Ε.Κ για τον αναρχισμό έχει μικρή σχέση με την πραγματικότητα των αναρχικών ιδεών και δράσης. [...]
